100% waterdicht en hackfree

Laat ik bij het begin beginnen. Een blockchain is feitelijk een smart contract dat online tot stand komt zonder bemiddeling van een professioneel tussenpersoon (notaris, bank, accountant). Het contract wordt opgesteld met hulp van crypto technologie, die ook tekent voor de controle op de geldigheid, de toepasbaarheid en de betrouwbaarheid ervan. Het opstellen en verifiëren van een blockchain kan dus niet beïnvloed worden door menselijke interpretaties of menselijke vergissingen en is daarmee 100% waterdicht. Omdat het contract met versleutelde handtekeningen opgeslagen wordt op een block en in meerdere computers, kan het bovendien niet gehackt worden of in verkeerde handen vallen.

Zonnepanelen, eigen toezicht

Een aansprekend voorbeeld van een blockchain is die van een zonnepanelencontract tussen een aantal consumenten die elkaar niet persoonlijk kennen. Deze mensen hebben gezamenlijk zonnepanelen gekocht en op andermans grond laten plaatsen (á la een postcoderoos). De crypto technologie zorgde voor een contract en verdeelt maandelijks de opbrengsten op basis van de contractafspraken en de eventuele onderlinge doorleveringen van de energie. De verrekening vindt plaats in cryptocurrencies en het toezicht erop ligt in handen van de contractpartners.

Vertrouwen versus onbeantwoorde vragen

So far, so good. Blockchains tekenen – blijkt uit dit voorbeeld – voor een nieuwe manier van zakendoen. Ze maken contracten en transacties mogelijk tussen partijen die in de ‘huidige zakenwereld’ waarschijnlijk nooit zakenpartners waren geworden, en al helemaal niet zonder de tussenkomst van een professioneel tussenpersoon. Deze partijen vinden elkaar in het vertrouwen dat ze hebben in crypto technologie. En precies daar ontstaat het onstabiele, onwennige en hier en daar pijnlijke gevoel van mijn spagaat.

Begrijp me goed. Blockchains en cryptocurrencies zijn inmiddels wijdverspreid: ze zijn de fase van ‘nerd technologie’ echt wel ontgroeid. Oftewel, crypto technologie kunnen we niet links laten liggen en gaat zonder twijfel zijn impact hebben op de manier waarop wereldwijd zaken gedaan wordt. Getuige alleen al het feit dat Cisco, Visa en Microsoft gezamenlijk investeren in het blockchain platform Ethereum. Maar tegelijkertijd zijn er ook nog veel onbeantwoorde vragen. Er zijn veel blockchainsystemen, maar hoe er tussen die systemen gecommuniceerd kan worden is nog niet uitgekristalliseerd. Ook wettelijk en sociaal zijn er nog veel open eindjes. Welke contracten en transacties mogen en kunnen geregeld worden via blockchains? Hoe zijn de contractpartners beschermd als het toch misgaat? Hoe houdt de overheid toezicht op blockchains en hoe matcht overheidsbemoeienis überhaupt met het open systeem dat een blockchain is? Lukt het blockchains om het vertrouwen van het grote publiek te winnen? Het zijn immers niet alleen digibeten die niet begrijpen hoe blockchains technisch werken en om die reden (voorlopig) liever vasthouden aan de bewezen diensten van zakelijke dienstverleners zoals banken en notarissen.

In spagaat blijven zitten

Dit alles overziend heb ik besloten om voorlopig nog even lekker in mijn spagaat te blijven zitten. En ik adviseer u om datzelfde te doen. Het krachtige én het pijnlijke gevoel van de stretch houdt ons immers alert op alle nieuwe blockchain ontwikkelingen. Maar vooral ook lenig genoeg om er op het juiste moment en op de juiste manier op in te haken. Wat de toekomst ook brengen zal.